Dag 01: Budel - New York

We werden om 6 uur door de wekker gewekt en ik stond meteen op om me te gaan douchen. Daarna gingen we de laatste spulletjes in de koffers leggen en toen gingen de koffers dicht. Jeroen ging zich toen douchen en ik ging het huis op orde brengen en overal alle stekkers uittrekken. Daarna hebben we nog wat ontbeten en toen was het half 9, tijd om te vertrekken. Ik ging afscheid nemen van de katten en ik had er deze meer moeite mee dan de vorige twee keren. Misschien komt dat omdat ze met nieuwjaar alleen thuiszijn. Dat rottig gevoel verdween gelukkig langzaam naar de achtergrond toen we op weg waren naar Schiphol.

Om half 9 vetrokken we naar mijn zusje en daarna naar mijn ouders. Mijn zusje en vader brachten ons naar schiphol.

We waren rond half 11 op Schiphol en daar namen we afscheid. Toen we in Schiphol waren werden we overal geinformeerd over die nieuwe regel dat je geen vloeistoffen mee mag nemen. Tandenpasta, labello en deo moest je in doorzichtige plastic zakjes doen en drinken mocht je meenemen als het ongeopend in een gesealde doorzichtige zak had zitten. Die moest je dan afgeven en dan kreeg je dat pas weer terug voordat je in het vliegtuig stapte. Wij hadden zoiets van, laat maar zitten we krijgen genoeg te drinken in het vliegtuig.

Toen we in het vliegtuig kwamen werden helemaal blij want we hadden ieder een eigen tv schermpje! Toen we in de lucht zaten was het vrij helder weer en hebben we het strand van Nederland kunnen fotograferen (op de onderstaande foto aan de rechterkant van de vleugel zie je het strand)

Deze vliegreis was heel erg leuk omdat iedereen een eigen beeldschermpje had! Je kon je eigen film`s kiezen of naar muziek luisten of spelletjes spelen zoals Tetris. Ik heb de film Zwartboek gekeken en het is een goeie film! Jeroen heeft jackass 2 gekeken.De reis ging echt snel en voor we het wisten waren we al in Amerika. Een half uur voor we gingen landen vertelde de piloot dat het een lekker weertje in new york was met 9 graden. Dus dat was 3 graden warmer dan in Nederland. Rond 3 uur (21.00 uur in Nederland) waren we geland in new york. We hebben 3 kwartier in de rij moeten wachten bij de douane en ik had me toch een buikpijn, dat had ik al in het vliegtuig maar het werd steeds erger. Toen we bij de douane kwamen hadden we geluk met de beamte. Het was een man die erg moe was volgens mij want hij zat steeds te gapen en hij keek echt verveeld uit z`n ogen. Vevelende vragen of we drugs bijhadden en wat we kwamen doen hebben we gelukkig niet gehad.

Toen we door mochten lopen, hebben we onze koffers gepakt en zijn we naar de taxi`s gelopen. In het vliegtuig hebben we een filmpje gezien dat je beter de gewone yellow taxi`s kan pakken omdat die een vast tarief hebben en dat er op het vliegveld al mensen staan die aanbieden om met een illigale taxi mee te rijden. Wat in het filmpje stond klopt ook want we werden twee keer aangesproken om met zo`n illegale taxi mee te rijden maar wij kozen voor de legale manier. We zijn in een ander land en ik heb geen zin om problemen te krijgen. Toen we in de rij stonden om op de taxi te wachten (wat maar 5 minuten duurde) keken we onze ogen uit. We zagen vanalles in die taxi zitten. Er was een taxichauffeur die volgens mij uit India kwam, compleet met baard en tulband om, echt leuk om te zien.

Toen we in de taxi stapten lazen dat die een vast tarief hadden en voor Manhattan was dat 45 dollar en daar zat de tip niet bij inbegrepen. De rit duurde 3 kwartier en we reden door Queens en Flushing, ik moest meteen aan de comedy The Nanny denken. We vonden ook dat de uitstraling in de buitenwijken een beetje Nederlands uit zag, met de parkjes enzo. Maar toen we skyline van new York zagen opdoemen toen veranderde het weer helemaal. Wat was dat uitzicht geweldig. Ik kon me er eigenlijk niet veel bij voorstellen maar het is echt gaaf! We reden nog door central park en we hebben in de verte Time Square zien liggen!

Rond half 6 kwamen we aan bij ons hotel waar we gingen inchecken. Ik kon ondertussen bijna niet meer recht lopen van de buikpijn. toen we in onze hotelkamer aankwamen ben ik ook meteen in bed gaan liggen en Jeroen heeft mij moeten uitkleden want ik kon niks meer van de pijn. Ik ben vrijwel meteen in slaap gevallen. Jeroen is s` avonds nog eten gaan halen en dat heb ik nog opgegeten want ik had na dat slaapje ook honger. Mijn buikpijn was gelukkig al wat minder. Na het eten zijn we gaan slapen maar ik weet echt niet hoe laat dat was.

Terug naar boven

Dag 02: New York

Deze dag waren we zoals verwacht erg vroeg wakker, om half 5 stond ik al langs m`n bed. Jeroen belde een uurtje later naar de lobby om te vragen om hoelaat we konden ontbijten en dat was om 6 uur. Ik ging snel effe mijn haren doen met de stijltang en toen had ik meteen de omvormer van de stekker kapot gemaakt (in Amerika hebben ze andere voltages en andere stekkers dus we hadden Nederland zo`n omvormer gekocht) Die stijltang heeft volgens mij heel veel stroom nodig. De rest van de vakantie zie ik wel wat ik doe met m`n haren want die stijltang gebruik ik niet meer.

Om 6 uur stonden we bij het restaurant waar we konden ontbijten en we kregen te horen dat ze om 7 uur pas open gingen. Dus wij weer terug naar onze kamer en toen heb ik meteen effe het eerste verslag gemaakt. Om 7 uur stonden we bij dat restaurant en toen konden we wel naar binnen. We bestelden ieder een orange juice en toen dat op tafel stond stootte ik mijn glas om en ik zat helemaal onder de sinaasappelsap. De dag was pas net begonnen en ik had al twee keer pech gehad. Daarna kregen we ons ontbijt. jeroen had brood wat niet lekker was en ik had iets met zalm wat redelijk lekker was. Daarna kregen we de rekening en we kregen bijna een hartaanval. We waren 70 dollar kwijt (tip inbegrepen). Ik kijk niet op een euro maar dat vond ik zelfs duur. We besloten meteen dat we daar niet meer gingen eten.

Na het eten liepen we naar onze hotelkamer en maakten ons klaar om op pad te gaan. We besloten om helemaal aan de andere kant van Manhattan te beginnen en dan langzaam terug te komen naar het hotel. We gingen de metro in en we kochten een metrokaart voor 1 dag. Dat kost 7 dollar per persoon. Als je een weekkaart pakt dan ben je 21 dollar kwijt.

We moesten effe uitzoeken hoe het metrosysteem werkte maar dat hadden we snel ontdekt. Als je ooit in Parijs in de metro gezeten hebt dan weet je wel hoe het werkt. We vertrokken naar downtown van Manhattan want we gingen naar het vrijheidsbeeld en naar Ellis island. Na ongeveer een half uurtje reizen kwamen we aan. We gingen kaartjes halen en bij de kassa stond dat je vandaag niet in het Vrijheidsbeeld kon. Jeroen ging navragen waneer dat wel kon en het was al volgeboekt tot Dinsdag. Dus we besloten dat we daar niet op gingen wachten. We hadden kaartjes gekocht om op het eiland van het vrijheidsbeeld te komen en voor Ellis island. Toen moesten we aansluiten in de rij die erg lang was. Na een half uurtje wachten kwamen we in een tent waar we jassen en tassen door een scanner moesten laten gaan. Daarna konden we de boot op.

Toen we op het eiland van het vrijheidsbeeld aankwamen hebben we daar rondgewandeld en een paar foto`s gemaakt

Toen we aan de achterkant van het beeld liepen zagen we dat onder die jurk een stuk voet te zien is. Het slaat misschien nergens op maar dat detail was me nooit opgevallen omdat je dat beeld eigenlijk nooit aan de achterkant ziet

Het beeld is zo groen omdat het van koper is gemaakt en dat slaat na verloop van tijd groen uit.

Nadat we een rondje gewandeld hadden vertrokken we met de boot naar Ellis island. Op dit eiland kwamen alle immmigranten aan en werden ze gekeurd op ziektes en op crimineel verleden. Slechts 2% van de 12 miljoen immigranten is niet binnengelaten in de U.S.A. De rijke mensen werden gewoon binngelaten en de arme mensen moesten gecontroleerd worden. Gemiddeld moesten die mensen 5 uur wachten op Ellis island om te weten of ze Amerika binnen mochten. Het was best indrukwekkend om te bekijken. Ze hadden er ook een gedeelte waar je spulletjes van mensen kon bekijken die ze toen hadden meegenomen. Er zaten veel Duitse en Belgische spullen bij en we hadden maar 1 Nederlander gevonden.

Toen we alles gezien hadden vertrokken we met de boot weer terug naar Manhattan. Toen we naar de metro liepen zagen we dat de rij voor naar het vrijheidsbeeld te gaan, drie keer zo lang was geworden.

We stapten de metro in en we vertrokken naar ground zero. Toen we uit de metro waren gingen we de weg zoeken naar ground zero. Het moest in de buurt zijn waar we stonden. Een behulpzame man zei ons dat het voor onze neus lag. Ik had het bouwterrein voor me zien liggen maar niet beseft dat het ground zero was. We moesten wel een hoekje omlopen om bij het gedenkteken te komen. Ik vond het allemaal erg indrukwekkend en ik werd er een beetje depri van, dus ik wilde er snel weg.

Bij ground zero was een stratenplan en het zou 15 minuten lopen zijn naar Chinatown en Little Italy. Dus dat gingen we doen. Onderweg hebben we nog een nieuwe omvormer (stekker) gekocht en na een paar keer verkeerd te zijn gelopen kwamen we aan in Chinatown. Daar liepen we snel doorheen en een paar blokken verder lag Little Italy wat er een stuk gezelliger uitzag.

We gingen meteen op zoek naar een restaurantje want we hadden honger. We vinden een restaurantje maar we konden de ingang niet vinden. Na 5 minuten zoeken vonden we de ingang en kregen we een leuk plaatsje voor de raam toegewezen. het was echt lekker Italiaans eten. Jeroen had spagetti en ik had calemaris.

Nadat we gegeten hadden vertrokken we richting Empire State Building. Toen we daar aankwamen stond er een rij van twee uur dus we besloten dat we de empire State building maar oversloegen, want we waren in Chicago al in een hoog gebouw geweest.

Nu vertrokken we richting Time square. Het was daar echt druk. ze waren de podiums voor oud op nieuw al aan het opbouwen.

Toen we time sqare gezien hadden besloten we terug te lopen naar ons hotel. We zijn langs Broadway teruggelopen.

Toen we in ons hotel terugkwamen waren we echt moe. Jeroen is nog hamburgers gaan halen in het hotel want dat schijnen de beste hamburgers van New york te zijn. Ze waren inderdaad erg lekker. Daarna heb ik nog wat geinternet en rond 9 uur ben ik gaan slapen

Terug naar boven

Dag 03: Oud & Nieuw in New York

Vandaag waren we rond 7 uur wakker en we gingen ons op ons gemakje klaarmaken voor een dagje Time Square. We hadden een paar verhalen gelezen over oud en nieuw op Time square. We wisten nu dat het het lang wachten zou worden zonder wc`s. We zagen er best tegenop maar we wilden het zeker gaan proberen want we waren niet voor niks rond deze tijd naar new York gegaan. We hadden ook geluk met het weer want de weersvoorspellingen waren goed, er zou regen kunnen vallen maar waarschijnlijk pas na 12 uur.

Om 10 uur gingen we iets zoeken om te ontbijten. Ik had op internet gelezen dat er een Denny`s op Fifth Avenue zou liggen dus die ginnegn we maar eens zoeken. Helaas hebben we die niet gevonden dus zijn we bij een broodjesbar naar binnen gegaan en hebben we sandwiches gegeten.

Na het eten liepen we naar Time square om poolshoogte te gaan nemen. We kwamen daar om 11 uur aan en we konden meteen aftellen voor Bejing want daar was het nieuwjaar.

Er stonden al een paar mensen langs de hekken en we waren aan het overleggen wat we het beste konden doen. Er waren nog genoeg plekken open bij de hekken maar om 13 uur te gaan wachten........ Opeens zagen we dat we voor een zaak stonden waar je gratis naar het toilet kon dus we besloten dat we daar gingen wachten. We kochten handschoenen, chocolade, koekjes en drinken. Toen we aan het hek aan het wachten waren kwamen er mensen langs die vanalles uitdeelden. Ik had een vlaggetje gekregen.

Na een uur wachten ging ik eens naar de wc en toen ik buiten kwam hoorde ik van Jeroen dat The naked Cowboy net was langsgelopen, jammergenoeg had ik die gemist. Die cowboy staat altijd op Time Square gitaar te spelen in z`n onderbroek.

Toen ik naar buiten kwam van de wc, vertelde jeroen ook dat de politie was langsgelopen en dat die gezegt had dat het geen zin had om daar te wachten omdat Time square om 3 uur leeggeruimd zou worden en dat daarna iedereen nagekeken zou worden die Time square op zou gaan.

We besloten om naar ons hotel terug te lopen en daar effe te gaan rusten want het zou een vermoeiende avond worden. Onderweg zagen we Applebees en daar hebben we een goede maaltijd gegeten.

Om half 2 waren we in ons hotel en daar heb ik nog een uurtje op bed gelegen. Daarna vertrokken we naar Time square. Onderweg zagen we heel veel politie.

Jeroen vroeg onderweg aan een politieman of we onze tassen mee mochten nemen op Time Square maar die politieman zei dat het niet mocht dus we brachten onze tassen snel trug naar het hotel. We stopten onze marsen en kitkat`s in onze jaszakken en zo vertrokken we. Rond 3 uur kwamen we aan op Time square en die was nog niet afgesloten maar het was ontzettend druk en de auto`s konden bijna niet meer doorrijden omdat de halve weg volstond met mensen. Jeroen had gehoord dat als het plein werd leeggeruimd, dat alle mensen in de zijstraten moesten wachten. Dus we gingen op een hoekje tegen de hekken staan wachten. Om 4 uur was het zover en alles werd afgesloten. De politie maakten met die hekken allemaal vakken.

Het vak wat je hierboven ziet daar hebben we ook ingestaan.

Daarna werd er een opening gemaakt en die was gelukkig vlak bij ons. De politie keek iedereen snel na die naar binnen ging. Het was een paar keer dringen geblazen en vlak voordat we binnen konden gaan in het vak dreigde de politie om een opening te maken aan de andere kant en dan zouden we achteraan staan om binnen te komen. Gelukkig werd het gedrang minder. We waren als een van de eerste in het vak en we zochten een plekje bij de hekken. Tussen ons vak en het volgende vak was een doorgang voor de politie, dus we hadden geen lange mensen voor ons staan. Zo konden we alles goed volgen!

Twee uurtjes later, om 6 uur begon het spektakel. Eerst gingen we aftellen (om te oefenen). Toen hebben jeroen en ik heel hard Gelukkig Nieuwjaar geroepen want het was 12 uur in Nederland!

Daarna werd een klein beetje vuurwerk afgestoken en confetti gestrooid. De bal werd toen ook omhoog gehesen! Het is maar een klein balletje die je bijna niet ziet op de foto`s. Vanaf 6 uur hadden we steeds muziek van onder andere: Tony Braxton, Panic at the disco, My Chemical Romance en Christina Agulera. Van die optredens heb ik niet veel van gezien. We hebben alles via de schermen gevolgd.

Ik had een verhaal van een jongen gelezen die te laat op time sqaure was, dus hij vierde nieuwjaar in een zijstraat van time square. Hij zag de bal wel maar hij had de muziek niet gehoord, dus hij hoorde soms mensen gillen op time square maar hij wist niet waarom. Ik ben blij dat we wel op de plein stonden want dan krijg je alles mee!

Elk uur werd het aftellen "geoefend" en er werd elk uur steeds meer vuurwerk afgestoken. Ondertussen werden er ook zakken uitgedeeld. Er zat een muts een das en een 2007 brilletje in. Jeroen was blij met die das want echt warm was het niet. We hadden geluk met het weer want het was best warm voor de tijd van het jaar. Ik moet er niet aan denken dat het 10 graden onder nul zou zijn.

De laatste 3 uurtjes waren toch best zwaar. Je zag het ook aan meerder mensen, ze werden wat rustiger. Na 11 uur leefde iedereen weer op. Om 5 voor 12 draaide ze het liedje van John lennon - Imagine en dat was een heel mooi moment. Om 5 voor 12 begon het ook nog te regenen maar gelukkig niet zo hard. Op 1 minuut voor 12 daalde de bal en iedereen ging aftellen.

En toen het 12 uur was toen kwam er echt veel vuurwerk en confetti dat was een spektakel!!!!!!

Toen speelde ze het nummer Auld lang syne en daarna New York New York van Frank Sinatra. 5 Minuten later liep iedereen weg en wij besloten ook te vertrekken. De hele weg naar het hotel was het ontzettend druk op straat. Rond kwart voor 1 waren we weer terug op onze kamer. Na een kwartier kon ik m`n ogen niet meer openhouden en ben ik in slaap gevallen

We konden terug kijken op een super geslaagde dag en we zijn blij dat we het hebben mogen meemaken!

Terug naar boven

Dag 04: New York

Toen we deze morgen rond 8 uur wakker werden hadden we het gevoel alsof er een vrachtwagen over ons heen gereden was. We waren helemaal brak en ik kon m`n bed bijna niet uitkomen. ik ging lekker in een warm bad liggen en toen was ik wel wat fitter. Toen ik uit de raam keek was Central park bijna niet te zien door de mist en de regen

Rond half 11 waren we klaar om te gaan ontbijten, we hadden geen zin om ver te wandelen en we hadden een paar dagen geleden, verderop in de straat een echte Amerikaanse diner gezien en we besloten daar te gaan ontbijten. Jeroen had een fruitsalade en ik had een omelet met champignon`s en wat toast, het eten was heerlijk. Na het eten gingen we shoppen op Fifth avenue. Toen we daar een kwartiertje als zombies aan het ronddwalen waren, besloten we dat we terug gingen naar het hotel om wat te gaan slapen.

We hebben die middag 2 uurtjes geslapen en rond 4 uur vertrokken we naar Central park. het was al donker aan het worden en door de verhalen dat je beter niet in het donker door dat park moet gaan wandelen had ik wel m`n bedenkingen of het wel slim was dat we zouden gaan. Toen we bij het park aankwamen zagen we dat het toch nog best druk was met toeristen dus we gingen het park in. Er was niet veel te beleven in het park maar het was wel mooi en een beetje spooky om in het donker en met mist, door dat park te wandelen. We zijn maar door een klein gedeelte van het park gewandeld want het is een ontzettend groot park.

Hieronder zijn wat foto`s van het park:

Toen we na een uurtje het park uitliepen besloten we om bij de mac een fishfilet te halen en heel veel drinken want we hadden bijna geen honger maar we hadden wel een mega dorst. Rond half 6 waren we weer op onze kamer en we hebben de rest van de avond gerelaxt en de route van morgen een beetje uitgestippeld.

Terug naar boven

Dag 05: New York - Greenwich

Deze morgen werden we om half 7 wakker en dit was waarschijnlijk de laatste keer dat we konden genieten van het uitzicht, New york bij nacht met alle lichtjes van de wolkenkrabbers. We hebben al die dagen de gordijnen gewoon open gelaten want op 25 hoog kijkt toch niemand naar je, denk ik. Ik heb tenminste bij niemand binnen kunnen kijken omdat die andere hoge gebouwen te ver weg waren.

We gingen op ons gemakje de spullen inpakken want Jeroen had met Dollar autoverhuur een afspraak gemaakt dat we rond 10 uur de auto konden ophalen. Het plan was om de auto te gaan ophalen en dan naar het hotel te rijden om de koffers in te laden. Rond half 9 gingen we op pad, we gingen eerst ontbijten in een diner en daarna liepen we naar de autoverhuur. Toen we aan de beurt waren ging alles goed, tot we vroegen of de navigatie erbij zat. Toen zei dat meisje dat ze in new york nergens navigatie verhuren want het was heel makkelijk rijden in New york. Jeroen zei dat we gingen rondtouren en dat we juist New york gingen verlaten. Toen vroeg dat meisje waar we moesten zijn want dan zou ze ons wel de weg wijzen. We zeiden dat we daar niks aan hadden omdat we gingen rondtouren. Na veel gedoe belde ze naar de Dollar autoverhuur op het vliegveld en daar hadden ze een navigatiesysteem. Ik vind het wel erg raar allemaal want toen Jeroen de dag ervoor gebeld had toen zou er wel op die locatie een navigatiesysteem zijn. Maarja, we hebben elke keer wel iets met de autoverhuur en navigatiesystemen.

Dus toen vertrokken we zonder auto naar het hotel waar we moesten uitchecken. Toen we met de koffers buiten kwamen konden we meteen in een taxi springen en die bracht ons naar de autoverhuur bij het vliegveld. Toen we daar aankwamen waren we meteen aan de beurt en gelukkig hadden ze een nvigatiesysteem. Ze hadden ook veel meer keus in auto`s en we kozen voor een chrysler, we waren nu ook nog goedkoper uit dan in de stad.

Als we nu terugkijken op het gedoe wat we elke keer gehad hebben, denk ik dat je het beste een auto kan huren op het vliegveld. Ze hebben er veel meer keus dan in de stad. Wij doen dat de volgende keer.

Rond half 12 vertrokken we dan eindelijk. Het heeft zeker nog anderhalf uur geduurd voordat we New York uitreden. We zagen onderweg in de verte nog de skyline van manhattan

We zijn twee keer een tolweg tegengekomen in New york en de eerste keer ging natuurlijk weer helemaal mis. Je kon uit twee doorgangen kiezen, cash betalen en ezpay. Wij kozen ezpay want we zagen er een kaart boven staan dus Jeroen dacht dat we met de creditcard konden betalen. Dat ging dus niet en toen stonden we daar te kijken. Er kwam een man uit het hokje en hij was aan het vloeken en aan het tieren maar gelukkig konden we hem betalen om door het poortje te gaan. De tweede tol ging gewoon goed.

Het eerste gedeelte toen we New york uitreden was niet veel aan, het was veel industrie. Al gauw reden we een andere staat binnen dit was de staat Connecticut. Nu waren we in de streek New England aangekomen. Toen na een tijdje de industrie verdween zagen we leuke houten huisjes en de witte kerkjes waar New England bekend om staat. We zagen af en toe ook de atlantische oceaan in de verte. Rond half twee kregen we honger en ik zocht op de navigatiesysteem een Denny`s op. Er was er een in de buurt dus daar reden we naartoe. We hebben daar heerlijk gegeten zoals we wel hadden gedacht.

Daarna reden we verder naar het noorden, ik had in de capitool reisgids van New England gezien dat er een stukje touristische route liep langs de snelweg. Dus dat gingen we doen. We kwamen aan bij de altlantische kust waar we de The Timbles islands zagen liggen. Dit zijn 365 kleine eilandjes, vele van die eilandjes zijn niet meer dan grote keien maar op sommige eilanden wonen nog mensen.

We sprongen snel weer in de auto want het was koud en we wilden vandaag nog in de buurt van Cape Cod aankomen. We reden weer de snelweg op, verder naar het noorden. Rond 4 uur begon ons navigatiesysteem te piepen dat de batterijen bijna leeg waren. We dachten dat die via de sigaretten aanstekersgat (weet ik veel hoe dat ding heet) werd opgeladen maar na vanalles geprobeerd te hebben bleek dat er iets kapot was. Of de oplaadkabel is kapot of de sigaretten aanstekersgat is kapot. We besloten om een motel te zoeken en we vonden een motel in Greenwitch ongeveer anderhalf uur van Cape Cod vandaan.

Ik zag dat het navigatiesysteem nog een stekkeringang had en het leek dat m`n oplaadkabel van m`n mobieltje er wel in zou passen. We hebben dat geprobeerd op de motelkamer en het lukte gelukkig!

We blijven de rest van de avond op onze motelkamer en we gaan vroeg slapen want morgen gaat de wekker weer om 5 uur!

Terug naar boven

Dag 06: Greenwich - Portland

We werden deze dag om 5 uur gewekt door de wekker. We hadden best moeite met wakker worden maar om 10 over 5 lag ik al in bad. Nadat we ons klaar hadden gemaakt voor vertrek gingen we rond 6 uur ontbijten. Het was een simpel ontbijtje maar genoeg om de eeste uren vol te houden.

Rond half 7 vertrokken we uit Greenwitch in de staat Rode Island (dit is de kleinste staat in Amerika) naar Cape cod. Cape cod ligt in de staat Massachusetts en 2,5 uur later arriveerde we bij Cape Cod National Seashore. Cape cod heeft de vorm van een opgeheven, gebogen arm, met de elleboog bij de atlantische oceaan.

Met steun van President John kennedy werd de Cape Cod seashore in 1961 opgericht om de kwetsbare zanduinen en stranden, zoutmoerassen, kliffen en bossen te beschermen

We reden naar het eerste uitkijkpunt, dat was Marconi Beach. Dit is een breed stuk zandstrand genoemd naar Gullielmo Marconi, die in 1903 vanuit dit gebied het eerste draadloze bericht ter wereld verstuurde. Toen we de parkeerplaats opreden was het "enorm" druk (niet dus)

We liepen naar het strand en daar hebben we ook nog foto`s gemaakt.

Toen we Engeland echt niet zagen liggen aan de andere kant van de oceaan, liepen we weer terug naar de auto. We reden weer verder naar het volgende punt. Nu stopten we bij een wandelroute, de Atlantic White Cedar Swamp Trail. Dit is een wandelroute dat deels bestaat uit een plankenpad boven een moeras. dat was erg mooi en het leek net alsof we in de droomvlucht van de efteling rondliepen.

Rond 11 uur zaten we weer in de auto en we besloten om de rest van het park maar lieten zitten want anders liepen we wel heel erg ver achter op schema (jeroen lacht me nu uit omdat we helemaal geen schema hebben, maar we moeten volgende week toch wel op tijd terug zijn op het vliegveld). We besloten om Boston ook over te slaan en verder te rijden naar Salem. Deze stad is vooral bekend van de heksenprocessen in 1692 er zijn toen 19 mensen onschuldig opgehangen.

Rond 1 uur kregen we honger dus we gingen eerst eten bij de Applebees.

Daarna vertrokken we naar salem waar we rond 2 uur aankwamen. Ik had gelezen dat er een museum was over de heksenvervolging in Salem. Het museum was niet zo interessant er was niet veel te zien maar het verhaal over de heksenvervolging was wel interessant. Er brak in 1692 een hysterie uit in dat stadje. 150 mensen werden gevangen genomen en er werden 19 mensen (waaronder 1 man) opgehangen die verdacht werden van hekserij. 1 man werd door stenen platgedrukt omdat hij verdacht werd van hekserij. Als je het vergelijkt met europa is dit natuurlijk niks want bij ons zijn er in die tijd meer dan honderduizend op de brandstapel vermoord omdat ze verdacht werden van hekserij.

Toen we uit het museum kwamen gingen we nog effe het stadje bezichtigen. het stadje is helemaal gericht op de hekserij want je hebt veel occulte winkeljes. Ik heb veel leuke dingentjes gezien maar niet handig om mee naar huis te nemen in de koffer.

Rond half 4 reden we Salem uit richting Acadia National park in de staat Maine. Rond half 6 zijn we een motel gaan zoeken en we zijn gestrand in Portland. Vanavond gaan we weer vroeg slapen want morgenvroeg willen we weer vroeg op pad!

Terug naar boven

Dag 07: Portland - Quebec

Deze dag ging de wekker weer om 5 uur. We hadden nog meer moeite om op te staan. Rond half 7 waren we klaar en we vertrokken zonder te ontbijten want langs het hotel was een restaurant waar je kon ontbijten maar jeroen vond dat niks. Hij was die avond ervoor daar eten gaan halen dus hij had het al uitgecheckt.

Toen we wegreden zagen we een beetje sneeuw langs de weg liggen en grote ijspegels aan rotsen hangen. Het had die nacht toch niet gesneeuwd, maar volgens mij lag het er al een paar dagen want het was wat donkere sneeuw.

We reden richting het nationale park Arcadia. Volgens de routeplanner zouden we daar om 10 uur aankomen. Ik had in het reisboekje gelezen dat er een touristische route langs de zee liep en we besloten om die touristische route te rijden. We hebben geen zee gezien dus we besloten na een uurtje om weer verder te rijden op de snelste route. Rond 10 uur reden we langs een Denny`s en daar gingen we ontbijten.

Rond half 11 reden we weer verder naar Acadia en het lag vlak in de buurt. Toen we bij de ingang van het Nationale park kwamen, zagen we dat het helemaal was afgesloten. Je kon alleen naar het vistor center en daar was ook niks te beleven. Het was zelfs gesloten.

Ik vond het echt balen want in de reisgids stond dat het park het hele jaar open zou zijn. Maar gelukkig zag Jeroen een bordje waarop stond dat we in de winter naar een ander informatiepunt moesten rijden, dus dat deden we. Toen we daar aankwamen vroegen we of we het park in konden rijden. De parkwachter legde ons de route uit die we konden rijden want er was nog een klein gedeelte van het park open. Gelukkig was dat het gedeelte waar we graag naartoe wilden omdat daar een leuke attracie was. Die parkwachter vertelde ook dat een groot gedeelte van het park op 1 december dicht ging omdat er rond die tijd normaal gezien al veel sneeuw zou liggen.

Na de uitleg gingen we de route rijden. We stopten op een paar mooie uitzichtppunten en toen kwamen we aan bij Thunderhole. Dit zijn rotsen aan de kust en onder die rotsen zit een soort grot. Als het vloed word in de zee dan perst het water lucht in die grot en dan knalt die lucht omhoog en dan hoor je een hele harde knal. Helaas hebben wij dat knallen niet kunnen horen want daar kwam ik eigenlijk voor.

Toen reden we verder naar Jordan pond, dit was een mooi meer om eens langs te gaan wandelen.

Na het wandelen besloten we om verder te rijden naar Canada want dat zou nog een lange rit worden. Het was half 1 en volgens de routeplanner zouden we rond half 7 in Quebec stad aankomen. We stopten bij de eerste Mac. die we tegenkwamen want Jeroen moest naar de wc. Hij kocht daar nog een hele grote cola en toen vertrokken we. Na een uurtje snelweg rijden moesten we verder rijden op een hoofdweg. Dat was ongeveer 200 km op die hoofdweg rijden voordat we bij de Canadese grens aankwamen. In het reisboekje konden we ook geen snelweg meer vinden tot aan de Canadese grens. In de staat Maine wonen veel mensen aan de kust maar bijna geen mensen in het binnenland. We zijn onderweg naar de Canadese grens 2 dorpjes doorgereden, de rest was alleen maar bossen. We zijn wel een keer gestopt bij een meer die bijna helemaal bevroren was.

We kwamen ook nog borden tegen dat we moesten oppassen voor overstekende Elanden.

Rond 4 uur reden we het tweede dorpje en tevens het laatste dorpje voor de Canadeese grens binnen en daar besloten we om te gaan eten. Rond kwart voor 5 zaten we weer in de auto en we vertrokken naar canada. Inmiddels was het donker geworden maar echt lastig rijden was het niet voor Jeroen. Rond kwart over 5 gingen kwamen we bij de Canadeese grens aan.

Daar moesten we stoppen en de canadeese douane vroeg waar we naartoe gingen en hoelang we in Canada bleven. Daarna kregen we een stempel in ons paspoort en toen konden we doorrijden. We moesten nog ongeveer twee uurtjes rijden voordat we op de plaats van bestemming waren. Helaas hebben we nog niks van de omgeving meegekregen omdat het al donker was.

Om kwart over 7 waren we in ons motel en gelukkig praatte de baliemedewerker ook engels want Quebec is Franstalig en we waren bang dat ze het vertikte om engels te praten zoals in frankrijk. Toen we op onze kamer waren heb ik nog wat gecomputerd en een uurtje later gingen we slapen, we waren kapot.

Terug naar boven