Rond half 10 vertrokken we uit het hotel naar de CN Tower in Toronto. Dit is nu nog de hoogste toren ter wereld. In Bejing zijn ze nu bezig om een nog hogere toren te bouwen dus binnenkort is de CN tower niet meer de hoogste. Toen we voor de toren stonden moesten we echt naar achter leunen om naar boven te kijken en ik kreeg toch al kriebels want het is hoog!
We hadden kaartjes gekocht tot de eerste verdieping. Dat is die ronde ring die je ziet en die draait rond. Die draait in 72 minuten helemaal rond dus je merkt het niet eens. We stapten in de lift die ons naar die ring bracht in 1 minuut. Ik genoot van het uitzicht naar buiten in de lift en Jeroen die keek naar de muur want die durfde niet naar buiten te kijken. Toen we uitstapten gingen we foto`s maken van het uitzicht. Bij helder weer kun je de Niagara fall`s zien liggen maar die hebben we niet gezien.
Toen gingen we naar de glazen vloer in die ring, dan kijk je recht naar beneden en je kunt op die vloer lopen. Dat durven niet veel mensen want dat is gewoon eng. Toen ik bij de glazen vloer kwam keek ik heel voorzichtig naar benden en ik begon meteen te trillen op m`n benen.
Na een tijdje wennen ben ik stapje voor stapje, zonder naar beneden te kijken op de galzen vloer gaan staan. Daarna zag ik mensen op die vloer liggen en dat ze een foto van zichzelf maakten. Na een tijdje ging ik ook liggen op die vloer (zonder naar beneden te kijken) en Jeroen ging ook proberen een leuke foto te maken. Ze zijn allemaal mislukt maar deze is nog redelijk.
Toen ondekten we dat je ook samen op de foto kon gaan. Ik wilde dat graag maar Jeroen was bang om op die vloer te gaan staan. Ik zei tegen hem dat hij mij aan moest kijken en vooral niet naar beneden kijken. Na een tijdje lukte dat en ze hebben een mooie foto van ons gemaakt! Jeroen heeft van die foto weer een foto gemaakt zodat we die op de site konden zetten.
Na deze spannende actie van ons gingen we op ons gemakje naar de auto. En rond half 12 reden we Toronto uit. We hadden weer honger gekregen dus we hebben nog gegeten bij een Denny`s. Daarna reden we verder naar St. Jacobs, daar wonen de Mennonieten (Amish). Ik had die tip gekregen van Astrid van Club Canada Ze had ook nog voor ons een link opgezocht van de farmersmarket maar helaas zaten we weer niet op de goede dag en buiten het seizoen want er was een paar weken per jaar wel een Zondagsmarkt.
Ik wilde er toch graag naartoe, alleen al om zo`n koetsje te zien rijden en om de boerderijen van die mensen te zien. Toen we de snelweg afreden stonden er verkeersborden dat je moest opletten voor koetsjes. Toen we het dorp St. jacobs binnenreden zagen we wel dat de winkeltjes openwaren en dat het best druk was. Dus wij parkeerde de auto en we gingen een rondje wandelen door het dorp. We zijn een winkeltje binnengeweest waar ze jam en nog meer etenswaren verkochten die door de Mennonieten gemaakt waren. We zijn nog een antiekwinkeltje binnengeweest maar in Amerika en Canada is alles antiek wat ouder is dan 25 jaar. Ik vond er niet veel mooie spulletjes maar net toen we wilden vertrekken zag jeroen een nummerbord uit 1923.
Dat is zelfs over 16 jaar in Nederland antiek. Er stond geen prijs op dus we konden dat nummerbord voor 6 dollar meenemen. We zijn hier echt superblij mee want we sparen nummerborden en we willen uit elke staat in Amerika een nummerbord hebben. We gaan die allemaal ophangen bij ons in de gang.
Toen we onze ronde door St. jacobs gedaan hadden, gingen we weer naar de auto. helaas hadden we geen Mennoniet gezien en toen we langs de farmersmarket reden was die ook dicht. We besloten om naar het platteland te rijden in de hoop een koetsje tegen te komen. We reden langs een paar boerdederijen maar geen koetsjes te bekennen. Bij de boerderijen kon je ook verse jam enzo kopen maar vandaag was alles gesloten. Ik denk dat de Zondag voor hun een rustdag is en dat we daarom (bijna) geen koetsjes zagen.
Het was wel leuk om te zien dat ze langs de verharde weg een zandpad hadden liggen waar de koetsjes konden rijden.
Toen we na een half uurtje rondrijden besloten we een beetje teleurgesteld terug te rijden naar de snelweg. Ik was een beetje aan het prutsen aan m`n videocamera toen Jeroen riep, daar komt er een aan! ik heb nog nooit zo snel de fotocamera gepakt en ook nog een redelijke foto gemaakt onder het rijden.
Ik zag die mensen uit dat koetsje kijken en ik schaamde me dood. Want het was echt aapjes kijken, maar ik vind het echt leuk dat ik er een gezien heb. Ik heb al gehoord dat er in de amerikaanse staat Pensylvania nog meer Mennonieten en Amish zitten dus als het kan dan wil ik zeker een farmerstour doen, dan ga je naar een boerderij van een mennonietenfamilie.
Rond drie uur zaten we op de snelweg naar London. Daar woont familie van jeroen. Hij is bij hun 16 jaar geleden op vakantie geweest en hij wilde ze graag nog eens bezoeken. Rond 4 uur hadden we ingecheckt in ons hotel en toen belde jeroen naar z`n familie. We konden meteen langskomen dus nadat we ons hadden opgefrist vertrokken we. We hebben echt een gezellige avond gehad en veel bijgekletst. We hebben zelfs twee nummerborden gekregen van hun. Eentje is van het jaar dat canada 100 jaar bestond.
En het andere nummerbord zijn de eerste drie letters van de achternaam van de familie.
Rond 10 uur namen we afscheid en we hebben afgesproken om morgen met iedereen te gaan Lunchen. Toen we in het hotel aankwamen ben ik meteen de jacuzzi ingesprongen. Want dat wilde ik wel eens uitproberen, het was heerlijk!
Nu is het half 1 en nu ga ik slapen, morgen kunnen we lekker uitslapen!